RELIGIEGESCHIEDENIS
In de Verdieping van 6 juni wordt het boek van Van Eijnatten en Van Lieburg over de Nederlandse Religiegeschiedenis besproken. In die bespreking wordt gesteld, dat de schrijvers het beeld corrigeren dat het Christendom pas met Willibrordus rond 700 naar Nederland gekomen zou zijn, want ""toen Willibrordus hierheen kwam waren er al sporen van het Christendom, in Brabant bijvoorbeeld. Willibrord heeft bestaande netwerken versterkt en in verband gebracht met het kerkelijk apparaat. Maar er waren hier al Christenen"".
Waarom wordt er niet over Limburg en over Maastricht gesproken? Horen of hoorden die niet bij wat nu Nederland is? Maastricht had al zijn eerste bisschop in de vierde eeuw (gestorven in 384). Hij werd er opgevolgd door twintig opvolgers als bisschop. De laatste opvolger was een Luikenaar van geboorte (Hubertus), die de bisschopszetel overbracht naar Luik. (Hubertus stierf in 727).
Het is mij wel vaker opgevallen, dat de geschiedenis van Limburg, als van een "buitengewest", weinig bekend is of zelfs verdonkeremaand wordt. Immers, het huidige Limburg was vóór de Franse tijd grotendeels geen deel van noch de noordelijke, noch de zuidelijke nederlanden, maar een lappendeken van kleine zelfstandige gebiedjes, soms rechtstreeks vallend onder het "Heilige Roomse Rijk", andere delen weer behorend tot het Prins-bisdom Luik, of tot het Graafschap Loon. In de Franse tijd werden die losse delen verenigd in het "Departement van de Nedermaas" en toen in 1815 het Weener Congress de noordelijke en de zuidelijke nederlanden samenvoegden tot één nieuw koninkrijk, werd daar het voormalige
"Département de la Meuse Inférieure" uit de Franse tijd aan toegevoegd. Tijdens de Belgische opstand (1830) koos bijna geheel Limburg de kant van de opstand.
Ook Maastricht wilde dat, maar die vestingstad werd door het ijzeren bewind van de hollandse generaal Dibbets in bedwang gehouden en 9 jaar lang bezet. In 1839 werd de (toenmaals grote) provincie Limburg onder Pruisische aandrang in tweeën gedeeld, waarbij het westelijke deel de Belgische provincie Limburg ging vormen, en het deel ten oosten van de Maas plus de vestingstad Maastricht, als hertogdom Limburg, aan koning Willem I toegewezen werden. Dat nieuwe hertogdom moest dan wel, als compensatie voor het verlies van een deel van het groothertogdom Luxemburg door Willem I aan de Belgen, deel worden van de Duitse Bond. De Limburgse bevolking werd daar helemaal niet in gekend. En vóór zijn aftreden, in 1840, lijfde Willem I dat nieuwe hertogdom eigenhandig in bij Nederland: een annexatie waar wederom de Limburgse bevolking niet in gekend werd. Erger nog, men hield dat drie jaar voor die bevolking verborgen, en durfde dat pas bekend te maken nadat er voldoende hollandse soldaten in Limburg gestationneerd waren (teneinde een eventuele volksopstand - zoals in 1830 tegen Willem I - de kop in te kunnen drukken).
Dit soort zaken worden in de Nederlandse geschiedschrijving altijd verzwegen. En ik heb soms de neiging te veronderstellen, dat men boven de grote rivieren Limburg nog altijd niet als een volwaardig deel van Nederland beschouwt, of het in ieder geval niet als zodanig behandelt.
Kunt U zich dan indenken, dat ik mij - als oud-Maastrichtenaar - eerder Europeaan dan Nederlander voel, (ja soms, gezien de geschiedenis van de laatste twee eeuwen, zelfs anti-nederlander zou willen zijn).